Als figurant in een kerststal had hij Sint-Jozef kunnen spelen zonder zich te vermommen. Jarenlang timmerend aan zijn huis en dat van anderen en vooral ook aan ons dorp, was Herman Van Brempt een Gangmaker in hart en nieren. Hij overleed op 8 november van vorig jaar. Groen-Gangmaker nam samen met Hermans familie en vrienden intens en warm afscheid. De H van Herman Herman stond mee aan de wieg van de Gangmaker, legde mee de fundering ervan en is 35 jaar lang blijven bouwen. Hij was in de ploeg van Gangmaker het manusje-van-alles. Als we de film van onze herinneringen terugspoelen, zien we Herman altijd op de jaarmarkt met zijn creatieve installaties als Het Politieke Rad van Fortuin, het Uitrolbare Zebrapad, de Otto-Velo of de Alternatieve Vliegterminal. Voor de memorabele jaarlijkse etentjes van Gangmaker toverde hij kille zalen om tot sterrenrestaurants of gekke ruimtes die leken te verwijzen naar Alice in Wonderland. Tijdens verkiezingscampagnes was Herman de eerste die de afficheborden ineen timmerde, die de Groenen Draad bedacht, de groene geschilderde fietsen overal ging neerzetten en als het moest tot driemaal toe de naambordjes van het fietspad langs de spoorweg ging overplakken, want dat moest en zou daar de Staf Verbistroute heten, een verwijzing naar onze eerste groene schepen die in 2003 overleed. ‘Die Herman van de Groenen, onderschat die niet’ Herman kon zijn ideeën over de verbetering van het verkeer en de inrichting van pleinen en straten aanstekelijk tot leven brengen. Altijd rondlopend met een potloodje in de aanslag maakte hij schetsen, volgde de openbare werken en deed nieuwe suggesties. In het gemeentehuis, waar men Herman goed kende en zeer apprecieerde, werden veel van die groene ideeën op den duur overgenomen, omdat men niet naast de kwaliteit ervan kon en omdat Herman minzaam, zonder te bruuskeren, volhield en kon overtuigen. ‘Die Herman, die van de Groen, ge moet die niet onderschatten.’ Een dorp vol herinneringen aan Herman Wat Herman in ons dorp achterlaat, is niet min. Daar gaan wij en onze kinderen nog lang van kunnen genieten. Op wandel langs huizen, straten en pleinen in Boechout en in Vremde zien we realisaties waar Herman mee zijn handtekening heeft onder gezet. We denken onder andere aan de herinrichting van het dorpsplein van Vremde, de inrichting van de Van Colenstraat in Boechout, tal van aanpassingen om de verkeersveiligheid van fietsers en voetgangers te verbeteren en de aanpassingen voor het schoolgaande verkeer. De grootste verwezenlijking waaraan Herman, samen met Groen-Gangmaker en de partners in het gemeentebestuur aan gewerkt heeft, is de herinrichting van de dorpskern van Boechout met het vernieuwde Sint-Bavoplein en Jef Van Hoofplein. Een pleidooi voor de fiets Voor Groen-Gangmaker is Herman steeds het gezicht geweest voor al wat met het verkeer in ons dorp te maken heeft. Hij zat jarenlang in de verkeersstuurgroep en gooide er voortdurend frisse ideeën op tafel. ‘Laat ons de leefbaarheid in ons dorp voorop zetten en de auto, de fietser en de voetganger op een evenwichtige manier elk zijn plaats geven,’ vertelde Herman ons in een interview in 1999. ‘Een dorp kan pas leven als er sociaal contact is. Mensen moeten dan ook veilig op straat kunnen komen. Je moet fietsers en voetgangers geborgenheid geven om mekaar te ontmoeten. Mensen komen met de auto, omdat ze de fiets niet veilig vinden en zijn op de duur het dagelijkse fietsen niet meer gewoon. De fiets, dat is iets merkwaardigs. Veel mensen denken dat ze een stap terug zetten als ze de fiets nemen, alsof ze fietsen een vorm van armoede vinden. Aan de andere kant wordt de fiets dan weer gebruikt om ’s zondags mee uit te pakken. De fiets nemen is eigenlijk een kwestie van gewoonte en voor mij vanzelfsprekend. Met de fiets naar school gaan is voor kinderen belangrijk om energie te lossen. Door te fietsen komen ze met een frisse kop op school of thuis aan. Ik meen zelfs dat winkelen met de fiets winkelvriendelijker is dan met de auto, die je eerst moet zien kwijt te raken. Met de auto kom je op sommige plaatsen vlugger dan met de fiets, dat is evident, maar ’t kan dikwijls zonder. Pas op, ik vind dat je de auto zijn plaats moet geven, maar dan als gelijke van de fietser en de voetganger. En ik vind de zone 30 belangrijk. 30 km per uur is in de dorpskern voldoende, want, wat win je als automobilist met het verschil tussen 30 en 50 km per uur? Laat ons kiezen voor een leefbaar dorp, voor de toekomst van onze kinderen.’ Altijd tijd. Voor iedereen. Met alle ideeën die Herman aanbracht, is hij belangrijk geweest als een soort verkeersexpert en stedenbouwkundige zonder diploma. Vele mensen in ons dorp zullen Herman vooral blijven kennen als iemand die altijd en voor iedereen tijd had. Herman praatte met iedereen, met Paula van op de bank en Sonja van de bakker. Hij voelde zich nooit beter dan een ander en kon luisteren. Ook daarom gaan we die kwetsbare reus missen. Wat zijn we blij dat we hem hebben mogen kennen. Deze ode verscheen in De Gangmaker van maart 2020.